به لحاظ تاریخی تحولات دمایی در مواد، اولین بار بطور جدی در صنعت سرامیک در سال های 1800 با استفاده از تجزیه حرارتی تفاضلی مورد مطالعه قرار گرفت. این کار ابتدایی با قرار دادن یک ترمومتر در ماده و حرارت دهی آن در آون، انجام شد. مشکلات جدی و اساسی در این کار وجود داشت و قرار دادن ترمومتر اغلب تکرارپذیر نبود. این موضوع از طریق بهبودی که بوئرسما در تجزیه گر حرارتی تفاضلی با ترموکوپل ثابت انجام داد، حل شد. تجهیزاتی از این دست امروزه نیز رایج هستند که تجزیه گر حرارتی تفاضلی بوئرسما نامیده میشوند . در سال 1904 ثبات حساس به نور توسط سالادین توسعه یافت که با استفاده از آن تفاضل دمای ماده مرجع و دمای نمونه در مقابل دمای نمونه در هر لحظه ثبت می شد.