آب یکـی از رایج تریـن آلاینده هایـی اسـت کـه در عملکـرد ماشـین آلات اختلال ایجـاد می کند. زمانی کـه یاتاقان هـا به طور کامل آب بندی نشـده باشـند، آب به داخل یاتاقان نفوذ پیدا میکند و با روانکار گریس در سـایر قسـمت های دسـتگاه مخلوط میشـود. آلودگی آب، بیشـتر ویژگی های شـیمیایی و ویسـکوزیته گریس را تغییر می دهد که به خرابی دسـتگاه از طریق تشـدید خوردگی و اکسیداسـیون و نشـتی منجر شـده و در نتیجه، موجب کاهش جریان و ویسـکوزیته روغن میشـود . غلظت های کمتر از ppm 100 می توانـد تغییـرات قابـل توجهـی در عملکـرد روانکار داشـته باشـد و موجب فرسـودگی و کاهش عمر یاتاقان شـود. بـرای عملکـرد گریـس به منظور جلوگیری از شکسـت طبیعـی در کارخانه های تولید فـولاد ، کارخانه هـای کاغذ ،تجهیـزات معـدن ، مـواد غذایی و یاتاقان چرخ، اسـتفاده از آب امری ضروری اسـت. یکی از نگرانی هـای خاص صنعت روانکاری بـا گریس یاتاقان های غلتشـی اسـت کـه در آن آب آزاد باعـث خوردگی و خرابی یاتاقان می شـود .

بـرای انتخـاب گریـس مناسـب، کاربـر به طور معمول به دنبال گریسـی اسـت کـه آب آزاد در سـاختار خود نداشـته باشـد. گاهی ایـن بـه معنـای شناسـایی گریس ضد آب اسـت که آب بندی خوبـی را فراهم می کنـد و به منظور آب بندی مناسـب و جلوگیری ازنفـوذ آب بـه داخـل تجهیـز مورد اسـتفاده بـرای یاتاقان هایی که سـرعت کمی دارنـد، باید حجم بزرگـی از آن را بـا گریس پر کرد. بـا ایـن حـال، بـرای یاتاقان هایـی کـه با سـرعت های بالاتـر کار می کنند، پر کـردن بیش از حـد یاتاقان ها منجر بـه کوبیده شـدن گریـس و عملکـرد ضعیـف روانکار می شـود. در چنین یاتاقان هایی، برای جلوگیـری و محافظت از ورود آب بـه داخل یاتاقان بایـد از محافظـت کننده هـای دیگـری ماننـد سـپرها و بسـته ای یاتاقان اسـتفاده کـرد. در چنین شـرایطی ممکن اسـت ترجیح داده شـود که ازگریسـی اسـتفاده شـود که توانایی جذب آب به مقدار مشـخص و یا توانایی جذب آب را به راحتی داشـته باشـد.در مـوارد دیگـر، ممکـن اسـت تـا حد امکان بـرای گریس مورد نظر، خواص ویسـکوزیته، کمتر تحـت تأثیر قرار گیرد تـا به میزان کافـی عملکـرد حفـظ شـود. ارائه اطلاعات در مـورد همه این ویژگی هـا به کاربر این امکان را می دهد که با دقت بیشـتر، گریسـی را برای کاربـرد معین انتخاب کند.