گرماسنجی روبشی تفاضلی یک روش تجزیه حرارتی است که طی آن، نمونه ای که در معرض تغییر دمای کنترل شده قرار دارد، چگونگی تغییر خواص حرارتی آن به عنوان تابعی از دما، به طور پیوسته اندازه گیری می شود. ازگرماسنجی روبشی تفاضلی می توان برای اندازه گیری شماری از خواص مشخصه یک نمونه ماده استفاده کرد. این روش می تواند برای محاسبه ی گرما یا دمای انجماد، دمای تبلور و دمای انتقال شیشه ای استفاده شود. عوامل موثر بر نتایج آزمون های گرماسنجی روبشی تفاضلی در دو دسته عوامل مرتبط با نمونه و دستگاه قرار می گیرند. جنس و نوع ظرف آزمون که در گروه عوامل دستگاهی قرار می گیرند، از موارد مهمی هستند که باید به آنها توجه کرد و با انتخاب صحیح ظروف آزمون، نتیجه ی بهتری را می توان انتظار داشت به منظور انجام آزمون مرتبط با هر یک از پدیده های قابل اندازه گیری با استفاده از این روش و برای مواد مختلف مورد آزمون، نیاز به کاربرد ظروف آزمون مخصوصی است که در این مقاله به آنها اشاره می شود.

گرماسنجی روبشی تفاضلی از متداول ترین روش های گرمایی است که به دلیل حساسیت بالای آن در کنترل انرژی، ایمن بودن، سرعت بالا و ارائه ی اطلاعات کافی، طی سال های اخیر بسیار مورد استفاده قرار گرفته است. این روش در سال 1960  توسط واتسون و اونیل توسعه یافت و در سال 1963 در کنفرانس پترزبورگ به صورت تجاری معرفی شد. 

در گرماسنجی روبشی تفاضلی نیاز است که نمونه ها در ظرف آزمون، برای پیشگیری از تماس مستقیم بین نمونه و محفظه ی کوره و یا حسگر محصور شوند. زیرا اگر نمونه ها در تماس با محفظه ی کوره و یا حسگر قرار گیرند، مشکلاتی می تواند در خط مبنا رخ دهد؛ به عنوان مثال، حافظه انجام آزمون تحت تاثیر قرار گرفته و موجب آسیب دیدن محفظه کوره و یا حسگر می شود ( در بدترین حالت محفظه کوره و یا حسگر از بین خواهد رفت).

بیشتر ظروف آزمون از جنس آلومینیوم، به همراه دستگاه های گرماسنج روبشی تفاضلی ارائه می شوند؛ اما انواع دیگری از ظروف آزمون با شکل های مختلف و مواد سازندهی مختلف برای در برگرفتن هر نوع از نمونه ها و تمام حالت های اندازه گیری ممکن موجود هستند. آنچه که در ادامه بیان می شود، پیشنهاداتی در مورد چگونگی انتخاب ظروف آزمون مناسب است.

این مقاله در شماره 21 «فصلنامه تخصصی دانش آزمایشگاهی ایران»، بهار1397 منتشر شده است.