آزمایش کشش یکی از متداول ترین آزمایش های مکانیکی است که به منظور تعیین کمیت های سختی، استحکام و خواص شکل پذیری و چکش خواری مواد انجام می شود. در اصل، آزمایش کشش، بارگذاری نمونه با طول و سطح مقطع گیج مشخص و افزایش طول یا کرنش با نرخ ثابتی است تا نمونه دچار شکستگی شود. نیرویی که به طور معمول بار نامیده می شود باعث افزایش طول نمونه و افزایش طول گیج در طول آزمایش شده و این کار به منظور محاسبه ویژگی های مختلف مشخصه مواد انجام می شود. به طور معمول، نمونه ها دارای سطح مقطع مستطیلی یا دایره ای در ناحیه گیج هستند. تنش مهندسی که ماده در ناحیه گیج در هر لحظه از آزمایش تجربه می کند، با تقسیم نیروی وارد شده به نمونه بر سطح مقطع اولیه گیج به دست می آید و کرنش مهندسی با نسبت افزایش طول در گیج به طول اولیه گیج است . به طور معمول، در صنایع مختلف از جمله فولاد دستگاه آزمون کشش در آزمایشگاه مکانیکی آن وجوددارد؛ رویکرد این مقاله، بررسی علل مختلف بروز عدم قطعیت در آزمون کشش است. در آزمون کشش که به طور معمول با یک دستگاه یونیورسال انجام می شود، مقاومت کششی مقطع جوش لوله های فولادی برای مطالعه تعیین استحکام تسلیم، افزایش طول نقطه تسلیم، استحکام کششی، ازدیاد طول و کاهش سطح مقطع مورد بررسی قرار می گیرد.